Matka - wolnomyślicielka

Twoja i moja, i innych historie zaczynają się od historii Tej, która Cię sprowadziła na ten świat – od matki.

I jaka ona by nie była – z pewnością to kobieta… i czy gruba, czy koścista, ruda lub blond, to zupełnie bez znaczenia … dzięki niej na świecie pojawił się kolejny cud, a dla niej dar.

Ten cudowny dar to też Ty!

Ja Stara Kobieta będąca też Starą Matką, przy okazji corocznego Święta Matki snuć sobie będę takie luźne, alfabetyczne (jak zwykle;-)) rozważania. I nieco inne (na temat matki) niż w poprzednich latach :-)

Matka też człowiek, więc można mówić o niej różnie, bo wady i zalety ma zwyczajnie ludzkie, jak każdy inny przypisany tej nacji osobnik. Wyróżnia ją dar możliwości wydania na świat potomka.

To zaszczyt, odpowiedzialność, radość i praca na cały etat… 

Nieważne ile mamy lat, jak bardzo jesteśmy samowystarczalni, samodzielni, dorośli – jedno jest pewne – imienia matki, jej imienia nie da się wykreślić z naszego istnienia.

Do końca jej i naszych dni, zawsze jesteśmy córką jakiejś Zuzanny, czy synem innej Marii.

Nie idzie zapomnieć jej imienia, bo każdy urzędowy papierek o nim przypomina.

To jest wyjątkowe, że możesz zmienić nazwisko, wyjechać na koniec świata, zmienić zawód z kucharza na pianistę, a i tak w papierach będzie ślad, że matka to Donata, panieńskie nazwisko Truskawka ;-)

Urodziła ta matka, ale jak wprowadziła w ten świat? Czy będąc dorosłym człowiekiem chcesz pamiętać jej imię, czy wkurzasz się przy każdym przypomnieniu … a może tak „źle” pokazywała Ci ten świat przez swoje błędy czy niedoświadczenie, że Ty zapomniałeś(łaś), że jesteś jej coś winien … choćby szacunek... nie o fanfary tu wszakże chodzi … 

Stara Matka wie, że...

Aspiracje – dzieci mają prawo do zaspakajania własnych aspiracji, nie tych narzuconych przez niespełnione ambicje matki. Niech wybierają zawód, który daje im radość nie tylko pieniądze. Lepiej być szczęśliwą sprzątaczką niż niespełnioną, niedocenioną  artystką.

Błędem jest matki wielkim, wraz z narodzinami dziecka zapominać o sobie, a partnera (ojca dziecka odstawić na drugi (jak nie dziesiąty;-) plan zaraz po wielkiej przerwie między pierwszoplanowym dzieckiem). Dbałość o siebie i wspólne z partnerem potrzeby umocni więź z dzieckiem i je uszczęśliwi.... odwrotne działanie to prosta droga do końca tak pięknego początku. Nie musisz być matką stulecia... masz być szczęśliwą uwodzicielską kobietą, która potrafi przy wspólnym posiłku ze swoim facetem, pogadać o czymś innym niż kolor kupki uroczego malucha.

Cele – trzeba podsuwać dziecku. Zachęty, które mu się stworzy spowodują, że odnajdzie ono w sobie poczucie własnej wartości tak istotnej, potrzebnej do uczestniczenia w życiu wśród innych ludzi.

Dyscyplina w szeroko pojętym aspekcie życia – być musi. Ale nie zastraszająca, ośmieszająca dziecko. Zresztą wymagać matka może tylko tego, czego sama wymaga od siebie.

Emocje – od pierwszych dni życia maluszka trzeba wsłuchiwać się w jego emocje, później komentować własne i nazywać je po imieniu bez fałszywego ukrywania z pokrętnie tłumaczonej troski.

„Festina lente” pierwsze przysłowie, do tego łacińskie, które dziecko powinno sobie przyswoić … jeśli coś robimy to dokładnie i sprawnie, ale bez nadmiernego pośpiechu, który może sprawić, że czas paradoksalnie przedłuży proces realizacji … a jeśli chodzi o inny pośpiech, ten ogólny w życiu – to można przez niego wiele ciekawych i ważnych spraw przeoczyć... poza tym – w życiu meta nie jest zwycięstwem ;-)

Gadanie po ludzku – moje kochane maleństwo teraz mamusia przeczyta ci książeczkę … i mamusia czyta i odnosi do dziecka jak do rozumnego człowieka (choć człowiek ma nieco pół metra wysokości)... żadne tam  - abububu, mniamuś, śłonećko moje(słoneczko) i inne ciaciania się.

Humanizm oznacza człowieka oczytanego, z którym można porozmawiać o efekcie motyla, historii Francji, muzyce, sztuce...wszystko co ludzkie nie powinno być dla człowieka obce. W tym celu matka podaje dziecku do ręki książkę jedną za drugą. Matka zyskuje spokój w czasie czytania dziecka i spokój na przyszłość, że oczytany człowiek jest bardzo rozwinięty: nie jest nudny, otwarty na świat, lepiej ukształtowany

Chwalenie – nie ganienie nieustanne. Nawet za drobne kroczki, małe sukcesy – chwalenie jest motorem do działania.

Internet – bez wątpienia oferuje szereg możliwości, ale to tylko narzędzie do posługiwania się nim... nie można nim zastąpić bezpośredniej komunikacji z ludźmi... matka powinna umiejętnie wprowadzić dziecko w tą internetową przestrzeń... ono nie może miłować internetu (przecież nie miłuje pralki czy kuchenki mikrofalowej;-), bo jeśli dojdzie do takiej sytuacji z aspołecznego kilkunastolatka spędzającego po kilkanaście godzin przed ekranem monitora – wyrośnie udający wszystko człowiek, którego prawdziwa myszka przestraszać będzie. Tego przecież nie chce matka.

Jestem wciąż tyle samo wart... mimo upokorzeń, zdeptania, upokarzania, obrażania przez innych – to wpojone przez matkę przekonanie spowoduje, że depresja nie chwyci jej dziecka.

Krytyka – i owszem, ale konstruktywna, w cztery oczy (TYLKO!) i wyjaśniająca dokładnie jej powody i dająca na to dowody. Następstwem takiej krytyki ma być u dziecka zastanowienie i zmiana postępowania, do której będzie ono samo przekonane... w ten sposób nie sfrustrowane, a zadowolone.

Lęki – to naturalne uczucia i są rozmaite. Potrafią paraliżować, ogłupiać, ale też dodają dreszczyku emocji w życiu i też uniemożliwiać najprostszą w nim egzystencję. Mądra matka mówiąca wprost o wszystkim, zachowuje spokój, gdy widzi pająka i w ten sposób przygotuje dziecko na rozmaite sytuacji, i nauczy kontroli tych emocji. Odczarowuje te lęki i tym samym wzmacnia osobowość dziecka. Jeśli tak się nie stanie i lęk będzie w życiu dziecka dominować, to jemu – dorosłemu człowiekowi bardzo będzie utrudniał życie w pracy, relacjach z ludźmi, przeżywaniu radośnie życia.

Łagodność połączona z cierpliwością jest odpowiednia by matka ją przekazała dziecku, wtedy ono będzie o dobrym charakterze człowiekiem. Surowa wyniosłość nikomu nie wychodzi na dobre.

Mózgi dziewczynek i chłopców rozwijają się w różnym tempie... dlatego też inaczej przychodzi matce wdrażanie ich do świata, ale bez względu na płeć każde dziecko powinno być traktowane indywidualnie wtedy dziecko będzie szczęśliwe. A bycie matką szczęśliwego dziecka to duma, a nie trud.

Nakazy i zakazy – nie nauczą dziecka wartości... tylko wytłumaczenie im reguł życia, doprowadzenia do jak najlepszego ich zrozumienia, uzasadnienia ich odpowiedniego – doprowadzi do naturalnego przestrzegania ich i kierowania nimi. Najprościej to przekazać zasadą ”Nie czyń drugiemu, co tobie niemiłe” i przykład za przykładem podawać.

Obowiązek główny matki, to cierpliwe, udzielanie prawdziwych odpowiedzi na zadawane przez dziecko pytania. Bez wmawiania, że dzieci przynosi dobry duszek, uciekania od pytania dlaczego czarna krowa daje białe mleko – zajmij się czymś, albo – nie mam teraz czasu, gdy córeczka dopytuje dlaczego tatuś siusia na stojąco (?)

Oswajanie – to nie lada wyzwanie, by bez wytwarzania lęku oswoić dziecko z poniesioną stratą … nauczyć, że nic nie jest dane raz i na zawsze. I jeszcze wytłumaczyć, że śmierć to jest normalna kolej rzeczy i nie należy się jej bać. W zamian podsycać dziecięcą wyobraźnię i ciekawość światem, pokazywać mu jego różnorodność. Takie wspólne zgłębianie sensu życia bez unikania trudnych tematów śmierci, religii, moralności... bez fałszu i tajemnic – sprawi, że dziecko będzie pewne siebie i w sposób naturalny przyjmowało na siebie problemy. Będąc dorosłym człowiekiem nie będzie traciło czas na niepotrzebne zdziwienia, tylko szukało rozwiązań.

Prawda (czasem bolesna, czasem wkurzająca czy wstydliwa), nie bezmyślne powtarzanie, naśladowanie innych powinna być podstawą w przekazywaniu przez matkę informacji o życiu.

Rozmowa – rozmawiaj, a nie informuj... o książkach, filmach, muzyce, której słucha Twoje dziecko i przedstawiaj swoje w tym zakresie upodobania. Zwracaj uwagę, że istnieje szeroki świat poza domem dziecka i nie ograniczaj mu dostępu do niego. 

Szacunek – dziecko nie jest Twoją własnością… okazuj mu szacunek, uznawaj jego prawo do prywatności od najmłodszych lat, a wtedy niepotrzebne mu będą nauki i lekcje etyki, będzie to dla niego czymś naturalnym by okazywać szacunek, dla wszystkich, i wszystkiego czemu należny jest on.

Troska i współczucie – dziecku należy się uświadomienie, że jest cząstką świata, o który należy troszczyć się i nie przyzwalać na rozdeptywanie przez malca mrówki… bo on taki malutki, jeszcze nie rozumie… nie rozumie? Zapamięta dokładnie, że wolno mu było zgnieść robaczka małą piąstką, co ogólną radość wywoływało. Tą samą piąstką tylko większą, przywali później swojej żonie… a może koledze... tak bez powodu, żeby śmiesznie było.

Uprzedzenia – są obecne i należy o nich rozmawiać z dziećmi, ale w sposób neutralny. A fanatyczne, ksenofobiczne wypowiedzi lub zachowania innych,  nie mają prawa pozostać bez  naszego komentarza. Dziecko od małego powinno wiedzieć, że różnice między ludźmi nie dyskwalifikują żadnej strony, a wzbogacają życie w zakresie szeroko rozumianych doznań.

Wartości – najłatwiej swoim postępowaniem firmować, co jest w życiu ważne. Więc jeśli nie jesteśmy  w stanie grać w swoim życiu fair, to nie mamy prawa złościć się na dziecko, które w dobrej wierze powtarza nasze zachowania.

Zdrowe życie – to nauczenie odpowiedniego podejścia do własnego ciała, do seksu. To nie tematy tabu… dziecko nie może być zaskoczone normalnymi życiowo sprawami. To budzi niezdrowe zaciekawienie, które jeśli będzie źle, niekompetentnie wytłumaczone może budzić strach, frustrację, albo jeszcze gorzej...

Życie jest dla nas, nie my dla życia i to powinniśmy wiedzieć od matki, która nauczy, że powinniśmy delektować się każdą chwilą tego daru... być wdzięczni, optymistyczni, pełni zapału, ciekawości i zdolności do odczuwania miłości.

Tak powinno wyglądać pokazywanie świata przez idealną matkę?

Może tak, może inaczej (?) Nie ma idealnych matek, jak nie ma innych idealnych ludzi! 

Zakładając, że matka chce żeby jej dziecko było szczęśliwe, to wystarczyłoby, aby sama żyła tak jakby chciała by jej dziecko żyło.

Ale chcieć, a zrobić (?) - to droga – wcale nieprosta.

Matka – to cały czas człowiek z własnym niebem i słońcem, to wciąż kobieta z marzeniami; żona, partnerka – z innymi niż macierzyńskie uczuciami. I ona to wszystko pogodzić musi.

A pewnego dnia budzi się i dociera do niej, że dodatkowo to babcią jest jeszcze ;-) Ale przez to nie  przestaje być lekarzem, kelnerką, dziennikarką, nauczycielką – wolnomyślicielką...

A słodkie małe dzieciaczki, które wyrastają na wielkie chłopy i piękne kobiety... nieważne, mądrzy czy głupie (świat to oceni) – wiedzieć powinni – że Matka to pełnoprawny członek społeczeństwa, ma swoje prawa i nie można jej ich pozbawiać, narzucać swoich rygorów dla swojej wygody, bo to ciągle człowiek z …. (patrz wyżej:-) , który też był dzieckiem.

Ja Stara Kobieta i Stara Matka jednocześnie, mam to szczęście być postrzegana nie tylko jako matka, ale wolny człowiek. 

Wszystkim Matkom tego życzę:-)))