OPTYMIŚCI, PESYMIŚCI I MASZYNISTA...

Nie jestem Schopehauerem, Leopardem ani Freudem, Kartezjuszem, Leibnizem czy ironicznym Voltairem (wiem to ze swojego Starej Kobiety doświadczenia życiowego), że optymizm i pesymizm bardzo się w naszym życiu splatają, i od nas tylko zależy jak będziemy żyć, i z jakich doświadczeń czerpać by nie wątpić, tylko w pewności (co do wybranej drogi) przez siebie dokładnie przemyślanej, znaleźć ostoję.

Alkohol - optymiści celebrują nimi szczęście; pesymiści topią w nim smutki zapominając o tym, że smutki to bardzo dobrzy pływacy.

Barwy – optymistę cieszą; pesymista ich nie dostrzega i są mu obojętne.

Cuda – optymiści w nie wierzą, ale robią swoje; pesymiści pukają się wymownie w czoło i siadają w kącie

Dziura w spodniach – optymiści ją załatają i biegną dalej na wycieczkę; pesymiści szukają drugiej i zostają w domu.

Deszcz - to w deszczu potrafi tańczyć optymistka; pesymistka w tym czasie będzie szukać parasola.

Drzwi zamknięte – optymista poszuka okna, gdy i te zamknięte, to postawi ścianę następną by w niej dodatkowy wykuć otwór; pesymista wyśmieje takie dążenie i osądzi jako głupie, i zostanie w nim zamknięty.

Egzamin nagły wypada – optymista bierze się do roboty, ile zdąży tyle zdąży, ale spróbuje chociaż; pesymista spojrzy na całokształt i stwierdzi, że to szkoda czasu, i tak nie da rady.... odgraża się, że ktoś za tak późną informację powinien beknąć

Fantazję posiada optymista; pesymista uważa fantazję za wynaturzenie, które niczemu nie służy

Gorzej nie może być – twierdzi pesymista; optymista twierdzi przekornie, że owszem może 😉

Harmonia – entuzjastyczna zgoda myśli i serca oraz odwaga, to tworzy optymistę; pesymista z niczym się nie zgadza, wszystko czarno widzi, i wszystkiego boi.

Informacja – dla optymisty jest dobra i wystarczająca; pesymista będzie szukał jej drugiego dna i relacji spiskowych.

Jutro – to dla optymisty nowy początek, który można zacząć bezbłędnie; dla pesymisty to niepotrzebna robota, boi się, że i tak będzie padał deszcz

Koniec świata dla optymisty , to jeszcze daleka droga; dla pesymisty on już jutro nastąpi.

Lodówka – dobrze zaopatrzona cieszy optymistkę; pesymista będzie narzekał, że zaraz się zepsuje, bo kończy się jej gwarancja (w sensie jej zawartości)

Ludzie – optymiści ich kochają; pesymiści wietrzą od nich ciągły podstęp.

Łut szczęścia dotyka optymistkę, ona cieszy się szaleńczo; z takiego samego łutu pesymistka się naigrywa i tylko zadaje pytanie; dlaczego tylko tyle, dlaczego tylko łut – to żadne zadowolenie, narzeka.

Marzenia – optymiści mają marzenia i podążają w ich kierunku; pesymista nazywa je mrzonkami i odwraca się od nich w przeciwną stronę.

Nadzieja – tryska dobrą energią u optymisty; pesymiści jej nie mają i podejmują desperackie kroki.

Problem – optymista szuka rozwiązań; pesymista nawet nie próbuje, od początku zakłada, że będzie źle.

Ognisko – to dla optymisty ciepło i jasność, i jeszcze można upiec kiełbaski; dla pesymisty to zaraz z tego będzie pożar i kłopoty wielkie.

Przeszłość – tą optymista chowa do kieszeni, uśmiecha się do słońca, robi oko do księżyca i dalej się bytem na świecie zachwyca; pesymista rozdrapuje stare rany i napawa się swoim cierpieniem, i wszystkich od siebie odtrąca.

Randka – optymistka jest bardzo uradowana, że została na nią zaproszona; pesymistka jest zniechęcona, prorokuje fatalne jej skutki, bo ona jest szatynką, a słyszała, że facio lubi tylko czarnulki.

Smutek – nawet w nim optymistka szuka kawałka szczęścia, a gdy znajdzie ciągnie je do siebie jak najwięcej i zdobywa jeszcze więcej; pesymiści się poddają i stoją w miejscu

Słońce – optymistka się ucieszy, bo kwiatki w ogródku nabiorą kolorów; pesymistka policzy, że to tylko na krótki moment i szkoda dla niego czasu i pracy.

Śmierć – optymistka pracuje dla lepszego życia; pesymistka dla piękniejszej śmierci.

Świat – optymista uważa, że świat jest piękny; pesymista obawia się, że ten może mieć rację

Szklanka wody – dla optymisty jest do połowy pełna; dla pesymisty jest pusta do połowy

Tunel – optymista widzi w nim światełko; pesymista ciemną dziurę...

Urodziny – optymiści cieszą się, że kolejnych lat dożyli; pesymiści martwią,

że żyją tak długo i z pewnością następnych nie doczekają.

Uczy ludzi radości, której nie zauważają – optymistka; pesymistka w tym czasie zatyka uszy.

Waga zbyt wysoka – dla optymisty, to zepsuta waga; dla pesymisty stwierdzenie, że spasł się jak świnia,
Wady – pesymiści je wyszukują; optymiści mówią bez przerwy o zaletach i do życia zachęcają.

Zło – pesymista z dwojga złego wybiera obydwa; optymistka szuka innego wyboru.

Życie optymistka kocha każde, jakie było, jakie jest; pesymistka nie oczekuje niczego od życia... sama je w sobie zabija.

Optymizm i pesymizm to dwie postawy myślowe, z którymi mamy do czynienia w paradoksalnie dobrym świecie, społecznego dobrobytu, gwałtownego rozwoju, gdzie oferta przewyższa nasze możliwości zakupu. I to w takim świecie ludzie czują się niepewnie, brakuje im poczucia bezpieczeństwa, lękają się, obawiają, chorują na depresje, podejmują próby samobójcze.

O optymistach się mówi, że nie mają dostatecznych informacji i dlatego taka w nich silnie zakorzeniona wiara, że było, jest i będzie tylko dobrze, innej nie ma opcji.

I optymiści i pesymiści przeżywają tyle samo dramatów, tyle samo złych chwil, ale optymiści potrafią pogodzić się z tym co nieuniknione i nie można już tego zmienić, i dalej walczą tam, gdzie wyczuwają szansę.

Podczas gdy pesymiści czas spędzają na zamartwianiu się, płakaniu, narzekaniu, wyrzekaniu, złości i ich myśli pełne są niezrozumienia, żalu, goryczy, nawet nienawiści i zawiści... co osłabia ich i izoluje od innych ludzi.... to optymiści w tym samym czasie próbują coś zmienić, czemuś zapobiec, konstruktywnie myślą, a w tym czasie nawet się uśmiechają życzliwie, by nie tracić czasu na smutki. Optymista wierząc, że się uda... nie patrzy na innych tylko robi swoje, a gdy momentami traci do siebie zaufanie, i sens mu odlatuje, to się nie poddaje, i szuka nowego; inaczej go wtedy tworzy i tak długo nie przestaje, aż czuje i wie, że jest zadowolony.

Pragnienia optymisty, jego konsekwentna myśl i niezbędna wiara, wyciągnięte wnioski z poprzednich zdarzeń tworzą niezwykłe prawo przyciągania, i wtedy wszystko się na pewno udaje.

Co do tego wszystkiego ma maszynista?

To maszynista w ciemnym tunelu prowadzi pociąg wieloskładowy ŻYCIE. To światełko w tunelu, które widzi optymista to właśnie światło pociągu; pesymista go nie zauważa, bo jest zbyt zajęty swoimi ciemnymi przemyśleniami.... a on jedzie... pędzi szybko... maszynista się ironicznie uśmiecha, bo żaden z nich z pociągiem ŻYCIE nie wygra... nie należy stać na torach i dać się przejechać, chyba, że optymista i pesymista wsiądą razem do niego i gruntownie sobie wszystko przemyślą.

Może trzeba w umiejętny sposób połączyć fantazję optymisty z refleksjami pesymisty i może stałoby się z tej fuzji coś dobrego. W końcu mówi się, że samolot wynalazł optymista, a spadochron pesymista. To może dalej trzeba iść w tym kierunku i sobie po prostu pomagać bez względu na animozje.

Optymista wpadnie na szalony pomysł, a pesymista pełen zwątpień i niewiary we wszystko, dokładnie sprawdzi i wyjdzie z tego idealny projekt.

To nie rzeczy, sprawy, wydarzenia sprawiają, że jesteśmy określani jako optymiści czy pesymiści. To nasze myśli, nasz stosunek do tych wyżej wymienionych, określają nasze zapatrywanie na życie.

Skupianie się na pozytywnych aspektach życia, nieprzywiązywanie się do rzeczy, bycie zadowolonym z tego co się ma nawet oczekując na coś lepszego, nie zamartwianie się sprawami, na które nie mamy wpływu, nasza dobra interpretacja zdarzeń, w których umiemy znaleźć coś dobrego... to optymizm, który wydłuża nam nasze życie.

Czasem trudno być optymistą, gdy świat wali się na nas najpierw drobnymi, a potem potężnymi ciosami zwala z nóg... ale ten pociąg jedzie szybko, pędzi wręcz, tak nim kieruje maszynista... ale zamiast leżeć tam na torach i dać się jeszcze raz i raz drugi przejechać, to może lepiej usiąść w fotelu, w swoim domu i przemyśleć. Sznurek, żeby się powiesić.... tabletki, żeby się zatruć, pistolet, żeby strzelić sobie w serce... zawsze znajdzie się czas na ich znalezienie. Może to wszystko okazać niepotrzebne, więc warto zaczekać. Najpierw koniecznie trzeba rozeznać jak porażkę przekuć w sukces, jak zapamiętać ukochaną zmarłą osobę za każdym razem nie rozdzierając sobie serca, jak być z nią kiedy jej obok nie ma, a jednak czuć szczęście... to wszystko można, tego można się nauczyć i jeszcze być szczęśliwym, i wierzyć, że optymizm jest napędzającą do życia energią, a odrobina sceptycyzmu pesymisty to może być rozsądne, małe wsparcie. I wtedy optymista nie stanie się świrem szalonym, a pesymista ślepym, upadłym aniołem i mogą wspólnie stworzyć coś wielkiego, i trwałego.

I maszynista będzie zadowolony!