Banały trzy

SPONTANICZNIE ...

... to znaczy nie tracić czasu na zastanawianie się tylko iść na wino, gdy przyjaciółka wykona do Ciebie telefon, że teraz, że za chwilę, a nie gdy będziesz miała wyznaczony i ustalony termin, i czas. Nie myśleć, czy wypada, czy nie, gdy akurat zaśmiać Ci się chce. A śmiej się do rozpuku, bo wolno Ci dysponować radością swą i nie reglamentować jej. Niech codzienna rutyna nie zmusi cię do ograniczenia swawolności i nie zakuje w gorset tylko i wyłącznie powinności. Zdobądź umiejętność śmiania się z życia i poddaj fali spontaniczności, bez zaleceń, i regularności. Tylko dzięki takiemu poddaństwu można czerpać z życia szczęście. Może się to komuś wcale nie podobać, ale doświadczyłam na sobie, że działając pod wpływem chwili (takiej naładowanej dobrą energią, uśmiechem... wykluczając te pod wpływem złości) można wprowadzić do swojego życia wiele dodatkowej radości.

MIEJ ŚWIADOMOŚĆ, ŻE...

"Życie nie składa się z sukcesów, porażek, radości i smutków... ono składa się z pojedynczych dni"

Te zapamiętane pojedynczo dni składają się na Twoje własne podsumowanie, co było w nim dobre, co niekoniecznie do końca złe. Może dzisiaj wstydzisz się czegoś po niewczasie? Żałujesz? Nikomu nic do tego jakie jest w tej sprawie Twoje uważanie. Nic nie jest dane raz na zawsze. Zmieniają się ludzie i rzeczy. Zdarzają się nieszczęścia i śmieszne historie. Niczego skutków nie przeżywamy jednakowo głęboko, do końca swych dni. Możemy być szczęśliwi nie raniąc się ciągłą pamięcią o smutnych doświadczeniach, tylko wtedy kiedy będziemy w pamięci pielęgnowali z szacunkiem dobre wspomnienia. Ja tak robię, a przynajmniej staram się i wychodzi mi to jakoś, czyli zupełnie nieźle.

Czasem (nawet bardzo często) wydawało mi się, że zawalił mi się cały świat, pozamykane są wszystkie drzwi, a ja duszę się i nie mam jak wyjść. Ale zaraz potem (choć tylko wtedy gdy nie traciłam nadziei, i sama dawałam sobie szansę) otwierało się okienko. Nie raz było bardzo maleńkie, ale chwytałam się smużki światła, którą dawało... i chwytałam, trzymałam i już nie puszczałam. Było jedno, pojawiło się drugie, taka kolej zdarzeń i nawet przedmiotów jest.

Nic nie jest dane raz i na zawsze. Tego świadomość warto mieć.

PRZYJEMNOŚĆ... to takie proste, żeby ją mieć.

Wystarczy cieszyć się z tego co właśnie mamy, a nie rozpatrywać, że sąsiad ma lepiej, więcej i piękniej. Zastanawianie się nad tym co by było, gdyby się miało i to, i to, i tamto jeszcze... jest wyczerpujące, i dołujące okropnie. Dusza nam jak utopiona we wrzątku tylko oczekiwaniami wrze, a... a nie widzi wtedy, że pewne rzeczy już dawno są. Szczęśliwym można być o wiele bardziej... doceniając to co mamy niż zagryzając swą świadomość rozpatrywaniami nad tym czego nie osiągnęliśmy, nie otrzymaliśmy. Czasem tak się zdarza, że ci co nad wyraz dużo wszelakiego dobra mają i przyjaciół (?) cały krąg, to mniej szczęśliwi są, niż ci nad wyraz skromnie żyjący. Osobiście cieszę się, że nie gonię za gadżetami, choć bardzo lubię patrzeć (i mam) ładne kosmetyczki różnego koloru, fasonu, z materiałów wszelakich, ale to są tylko rzeczy. Bez nich przetrwam, ale bez wokół ludzi i uśmiechu, nic przyjemności nie dawałby mi świat. I sama oceniam czy przyjemnie mi się żyje. Może komuś jestem w oku solą, że tak mi jest. To jego problem... doradzam przemyć szybko wodą oko, by nie drażnić delikatnej tkanki, bo z tego tylko kłopoty są, i marzenia, które pozostają tylko marzeniami. One łączą się z bliżej nieokreśloną przyszłością, co do której pewności nie mamy, że będziemy egzystować w niej. Więc czerpmy przyjemność dzisiaj, teraz i tu.

PS. Ta chwila, kiedy połowa tekstu znika z bloga w niewyjaśnionych okolicznościach, a Ty dowiadujesz się o tym przypadkiem... Zapraszam do lektury jeszcze raz :)

http://starakobieta-i-ja.blogspot.com/2017/01/rozwazania-poswiateczne-o-swietach.html