Podsłuchane w supermarkecie... z wnioskiem zaskakującym. (Tekst seksistowski przez żałość, która mnie w tymże supermarkecie dopadła)

• Nie takie duże – krzyczy piskliwie (skala głosu zadziwiająca) wielka kobieta, do jeszcze większego mężczyzny, wybierającego do siatki, ziemniaki.

Wzburzona dopadła do niego, wysypała ziemniaki, z tekstem nieznoszącym sprzeciwu – od nowa kolego.

• Kolego? - powtórzyłam zadziwiona, myślałam, że to mąż jest jej właśnie. Bardzo do siebie wizerunkowo pasowali... On Wielka i on Wielki. Wybieram swoją marchewkę, aż tu do uszu mych dochodzi powtórne piskliwe tokowanie.
• Nie takie zielone, lebiego – to się tym razem tyczyło, nieodpowiedniego wybierania winogron przez Wielkiego.

Wielka kobieta dusiła jabłko po jabłku sprawdzając ich ... nie wiem, wytrzymałość czy dojrzałość, w każdym razie one od tych dotyków jakby siniały i w ogóle się Wielkiej chyba w końcu nie podobały. Zresztą same się z rozerwanej siatki rozsypały.

• Cholera jasna, wszystko przez ciebie - znowu warknęła Wielka na swojego Wielkiego stojącego nieopodal przy skrzynkach z winogronami.
• Zamiast mi tu pomóc to godzinę wybierasz winogronko, po winogronku i zobacz co się stało – kontynuowała już bardzo zła, kierując groźne spojrzenie na Wielkiego. - I bananów nie kupujemy - dodała wyjmując już ulokowane w koszyku żółte owoce.
• Ależ wróbelku, ty się nie denerwuj, zaraz wybierzemy nowe jabłuszka i jeszcze kupimy karkóweczkę, bo dzisiaj słonko, promocja jest na nią – odezwał się tonem wysoce ciepłym i przyjaznym – Wielki, jednocześnie zbierając rozsypane jabłka.

• Wróbelku, słoneczko – to słowa chyba nie do koleżaneczki, raczej do żoneczki – pomyślałam sobie przy ważeniu marchewki, przenosząc swoje zainteresowanie na cebulę czerwoną, ale kątem oka obserwując intrygującą parę. Zresztą nie znam się na ornitologii, a tym bardziej na astronomii, ale Wielka według mnie to jastrząb raczej była i do tego czarny, i kula ziemska, a nie słońce, jej głos to taki wronio-koguci raczej. Trudno jednak wołać do kogoś... kulko ty moja ziemska, nie denerwuj się przecie, albo jastrząbku.
  I tak sobie w myślach rozważałam i za jakimś bliżej nie znanym, nieopisanym jeszcze odruchem Pawłowa podążałam za tą parą i zamiast robić zakupy, bezczelnie podsłuchiwałam.
  Tak dotrwałam z nimi do nabiału, gdzie podsłyszałam, że Wielki jest... jaki stary taki głupi, i że mu nie wolno kupować masła, bo nie wolno mu go jeść, bo cholesterol mu podskoczy, a bez tego wielki jest. Na to Wielki pokornie kiwał głową i pchał pełny wózek przeróżnych wiktuałów, które dokładała Wielka, a przed nim biegł Wróbelek i świecił świdrującymi oczkami badawczo na lewo i prawo.
  Przy mięsie było, o Zosi i Felku Pawlakach, co przyjdą na grilla wieczorem i Wielkiemu w żadnym wypadku nie będzie wolno pić wina, ani też piwa, bo tym dostaje małpiego rozumu, i przystawia się do Felka.
• ??? - przystawia się do Felka? Nie do Zosi? - faktycznie nie powinien stanowczo pić. - pomyślałam rozbawiona.

Przy bułeczkach posypanych makiem i sezamem dowiedziałam się, że białe pieczywo jest niezdrowe i Wielkiemu nie wolno się tak objadać bułeczkami, bo to od nich, ma taki wielki brzuch.

      - Ciszej kwiatuszku, ludzie słuchają – zaoponował cicho Wielki

• Tam jest żytni, z ziarnami więc tego bierz – rozkazał Wróbelek (na drugie też chyba Kwiatuszek) sam napychając z piętnaście bułeczek do papierowych torebeczek ignorując prośbę Wielkiego, głosu wcale nie zniżając.

Wielki, cały czas był bardzo spolegliwy, ustępliwy i raczej milczący.

Przy kasie okazało się, że Wielki - to Koteczek, a Wróbelek umie miło ćwierkać.

• 257,90 – powiedziała kasjerka
• No dalej Koteczku, no wyjmuj portfelik i płać, nie tamuj kolejki – zaćwierkał Wróbelek z ujmującym uśmiechem.

Biedny ten Wielki... taki facet to też zasadniczo od małego ma już przechlapane... żałośnie pomyślałam.

- Najpierw gdy mały jest, to mu nie wolno mieć mokro w majtkach, bo niby duży już jest.

Potem nie wolno podkradać siostrze słodyczy, bo to niezdrowe jest (słodycze czy podkradanie)

- Nie wolno bić koleżanki, bo można się przy tym spocić i przez to chorym być.

- A nie wolno chorym być, bo babcia wtedy z opieką musi przyjść, a tata wcale jej tu widzieć nie chce, bo wtedy wątroba go boli (taty wątroba ma oczy?)... jak powiedział ostatnio mamie

- Nie wolno zrywać gruszek w ogrodzie sąsiada, bo to tak marny gatunek.

- Nie wolno się z koleżanką bawić w lekarza, bo nie za ładna jest.

- Nie wolno odpychać zatkanej dziurki od klucza, bo po to zapchana ona jest, by nie podglądać jak tata i mama... no wiecie... jak w tym filmie, co też go nie można... nie można oglądać w internecie, bo to nie dla dzieci, obrazki są.

- Nie wolno oglądać gołych babek w czasopismach boś jeszcze nie mężczyzna.

- Nie wolno rzucać piłką w okno, bo sąsiad wtedy z awanturą wpada, a potem tata wódeczką go musi przepraszać i tak samo wątroba mu nawala jakby babcia przyjechała.

- Nie wolno przeklinać i opowiadać niestworzonych rzeczy , że niby pan do mamusi rano, gdy tata jest w pracy przychodzi – nie wolno boś dziecko i tak nie rozumiesz, ile w takim dużym mieszkaniu trzeba naprawiać. Pan wszystko zgrabnie naprawia i sprawia uśmiech mamusi, a wtedy tatuś, jak z pracy wróci, to już nic nie musi.

- Nie wolno palić, ani pić choć jesteś już duży, bo to tylko wstyd dla całej rodziny.

- Nie wolno kłamać, nie wolno co innego mówić i robić co jeszcze innego, bo to wstyd.

Aż wreszcie nastanie ten czas, ten wiek, że będzie mężczyzną i wszystko już wolno mu będzie.

Bez ograniczeń. Wolno zakochać się będzie jemu, dorosłemu już wszakże mężczyźnie. Pozna Wróbelka, zaświeci mu jakieś Słoneczko, i...

I wolno mu ożenić się będzie. I on to, jako wolny człowiek uczyni.

I znowu mu nic nie będzie wolno.