Na ławeczce

Ławeczka osłonięta daszkiem na przystanku autobusowym.

Na ławeczce przysiadła Stara Kobieta I jeszcze starszy mężczyzna o nieznanym imieniu. Nazwijmy go Kazik, to bardzo stare imię i pasujące do wymienionego.

Kazik, wysoki kiedyś mężczyzna, teraz lekko zgięty w pałąk. Ubrany czysto lecz niewyszukanie. Co chwilę poprawia przerzedzone włosy na głowie i spogląda ciekawie na Starą (użyjmy skrótu).

Stara siedzi z torbą z zakupami jedzeniowymi i niezadowolona długim oczekiwaniem na autobus, podjada z torby, a to kawałek bułeczki z makiem (a miała nie jeść pszennego pieczywa), a to parówki z szynki 96% mięsa jak zapowiadała etykieta (a miała nie jeść wieprzowiny), a to kawałek banana (a kupiła dla córki), a to śliweczki (a miały być na konfiturę), a to.....

- Apetycik dopisuje - odezwał się Kazik, uśmiechając szeroko do Starej

- Jak się denerwuję to jem – odrzekła Stara umiejętnie przesuwając wafelka (a jakże) na bok policzka

- Czym się denerwować może taka młoda i śliczna kobieta? – dopytywał Kazik

- Do mnie pan mówi...hmhełhmhheł...- z wrażenia zachłysnęła się Stara

- No tak, a widzi tu pani jakąś inną panią?- zapytał rezolutnie Kazik

hm...hpop.. czkawka dopadła łakomczuchę Starą i przez chwilę odpowiedzi nie było

- Nie powinienem pytać, bo kobiety o to się nie pyta, ale...

- Ile mam lat ? – podchwyciła Stara

- Nie gniewa się pani – skonfundowany lekko dopytał Kazik

- Ależ skąd... od trzech miesięcy 59, a pan ile jeśli wolno spytać

- 82- młoda damo... też od trzech miesięcy – uśmiechnął się znowu szeroko

-W ostatnim czasie nikt mi nie powiedział, że jestem młoda i do tego tak elegancko... damo (wypowiadając te słowa Stara zrozumiała, że stara jest dla młodych, a dla starych jest jeszcze młoda i Kazik spokojnie mógłby być jej tatą gdyby zadał się w swoim czasie z jej mamusią)

-To czym się tak pani denerwuje, że wyjada z tej siatki przez cały czas ?

- ...bo ten autobus tak długo nie jedzie, a ja śpieszę się i głodna już byłam

- Czasu pani ma dużo, co najmniej jeszcze dwadzieścia lat – kontynuował Kazik

- Tylko to inne dwadzieścia lat od tych co były od dwudziestki czy nawet czterdziestki... melancholijnie (bez jadła w ustach, tym razem) odpowiedziała Stara... dodając jeszcze, że teraz akurat to chodzi jej o czas, żeby jak najszybciej być w domu, bo..., ale to nieistotne.... zawiesiła wypowiedź.

- A ja bym chciał mieć jeszcze dwadzieścia lat do przeżycia. I wiem, że będą one różniły się od tych poprzednich, które przeżyłem, ale bardzo bym chciał. Bez względu na wszystko – melancholijnie, ale pewnie stwierdził Kazik. A tak w ogóle to ja Janusz, Janusz Wolny jestem - dodał jeszcze.

- Miło mi Kaziku (tak go w myślach nazywała) znaczy Januszu – poprawiła się szybko Stara i błysnęła najsłodszy z jej repertuaru uśmiechem

- A gdybym miał przy sobie kobietę z takim apetytem to mógłbym jeszcze pokusić o następną dwudziestkę do przeżycia, bo ja nie tylko z nazwiska Wolny jestem, w życiu też i mógłbym wiele toreb z jedzeniem jeszcze przynosić do domu – zagadał z łobuzerskim, młodzieńczym wręcz uśmiechem Janusz.

- O, przyjechał mój autobus – Stara podniosła się z ławeczki

- To nie mój numer, ja jeszcze muszę poczekać – wydawało się, że ze smutkiem powiedział Janusz spoglądając na wchodzącą do autobusu Starą

- Pa, życzę szczęścia – pomachała mu wolną ręką Stara, a jednak młoda jak usłyszała.

- Patrzyła przez szybę autobusu na starego mężczyznę, ale rozmowa z nim przekonała ją, że on jeszcze bardzo młody jest, może nawet młodszy od tych z później wystawionym peselem.

Czuła się lekko wysiadając z autobusu mimo ciężkiej torby zakupów.

Nie, nie zjadłam wszystkiego. Wcale nieśmieszne to przypuszczenie.

I młodo się czułam. Młodo jak nigdy dotąd.