Wakacje... list... telefon...

Wakacje, wakacje się zaczęły (nawet niedługo już półmetek;-))... nawet słońce wzięło parę dni urlopu. Jednak życie niezależnie od pogody płynie swoim torem i absolutnie nie daje odpocząć od codziennej rutyny, od problemów... jedne co tylko rozwiążemy, a tu drugie już wskakują... żadnej próżni... 

Czy to lato w górach, nad morzem, srebrzystym jeziorem, w lasach (jeśli jeszcze nie wycięte;))... czy woda cieplejsza, czy skóra ciemniejsza, czy noce krótsze... Nie wiem jak bardzo będziemy się starali zmienić coś w swoim życiu tą letnią porą, nawet myć zęby tak dla odmiany lewą rączką, to nie uciekniemy od spraw, w których ktoś i my braliśmy udział... czy to praca, czy zabawa... tak już jest, że nie idzie zamknąć za sobą drzwi... udawać, że nas nie ma, że nas coś nie dotyczy, bo... bo my wzięliśmy sobie właśnie urlop. To zwodnicza myśl, że sobie uciekniemy na plażę, wędrując po górach urwiemy się i schowamy się w ciemnej grocie, bo tam nikt nas nie znajdzie. Nawet ciepłe kraje, na które pracujemy cały rok nie uchronią nas przed rzeczywistością i powrotem do niej. Wyjeżdżając na wakacje nie możemy urlopować rozumu... nawet w wakacje od szkoły czegoś się uczymy... tak to już jest. I nic... żadne ogólnospołeczne przyzwolenie na leniuchowanie, bo są upragnione wakacje sytuacji życiowych (lepszych czy gorszych), przez nas wypracowanych mozolnie – nie zmieni. Przegrzaniem słonecznym mózgu albo przemoknięciem po ulewnej burzy nie wytłumaczymy przed żadnym sądem, że źle postąpiliśmy, bo na wakacjach byliśmy... nie dopilnowaliśmy, czegoś nie zrozumieliśmy.

Jednak wakacje ważne są! Ważne :-) Trzeba wypoczywać, nabierać sił, bawić jak najwięcej, oddalić na chwilę bieżące zmartwienia, robić coś czego normalnie się nie ma odwagi, naoglądać wspaniałych widoków, poznać ciekawych ludzi... może zakochać się (?), a może zakończyć stary niszczący związek (?).

Jednak najcudowniejsze wakacje miną i wszystko od nas zależy czy pozostaną miłym wspomnieniem, wartą powtarzania historią czy żalem, zawstydzeniem, bo... zapomnieliśmy, że... nie da się wziąć wakacji od życia i tego co tak naprawdę ważne jest.

Ja przynajmniej nie chciałam (i dalej nie chcę :-)) wakacji od swojego życia, tak poukładałam sobie je, że za nic w świecie nie chciałabym rezygnować z niczego w nim.
Od jakiegoś czasu lekko sobie w nim podróżowałam... bez oglądania w złe dni, bez bagażu wspomnień jak z ponurego filmu... zostawiając tylko te uśmiechnięte obrazki...  nie dając nikomu powodu do złości... uciekając od zawiści, zazdrości... przebaczając wszystko i wszystkim, by nie zabierać sobie cennego czasu... Tak uwolniona od egoizmu, strachu - rozdając na prawo i lewo uśmiechy płynęłam sobie jak obłoczek radosny po niebie. Aż?

Aż przyszły wakacje i nadszedł list.
Otwierałam go na dworze, gdy poczułam we włosach i na ramionach deszcz.
Po policzkach spływały mi łzy (deszcz?)
List niedługi, ale przykry... niesprawiedliwy i nieczuły.

Zatrzymał mnie w mojej uśmiechniętej podróży... nawet odechciało mi się tego słońca, wiatru, zieleni, ciepła i pachnącego deszczu... wszystko zamieniło się w jeden wielki smog!!!
Ale, ale zaraz przypomiała mi się moja Babcia i jej słowa jedne po drugim: że nic dwa razy się nie zdarza, że po burzy jest słońce, a życie to nie bajka nie da się go powtórzyć... dlatego nie należy przerywać żadnej podróży, gdy tylko jakieś małe pojawią się kłopoty i tylko dwie zasady należy pamiętać – pierwsza: nie poddawać się! Druga – pamiętać o pierwszej!

Jak dobrze, że pamięć mam dobrą ;-)  Na chwilę tylko się zatrzymałam, zwolniłam i zrozumiałam, że mojego życia nie zmieni list, bo mimo wakacji moja wola, mój rozum, moje serce, logika nie kołyszą się bezmyślnie na hamaku – one ciągle są we mnie.
A moje nieodłączne (jak na razie i na szczęście moje) ciało – walczyć będzie... będę biec, działać, marzyć, ale też realizować... i nikt nie zepsuje moich wakacji!!!

Classic Bell – dzwoni telefon.
W słuchawce kobiecy, poważny głos: w przyszłą środę, bezapelacyjnie o 15,45 będziesz w restauracji "Tej i Tej", czekamy tam na Ciebie. Bierzemy sprawy w swoje ręce, bo z Tobą inaczej to nie da rady.

• Iwonka, ach to Ty?
• Super, a z kim Ty będziesz ?
• Z  Hanią!
• Rety, będę na pewno... ile to to już lat?
• 17? 18!? 

... poczułam jak policzki zaczynają mnie palić... słońce to czy radość ze mnie? :-)
Iwonka – Pani z telewizora, Hania – bizneswomen i ja Stara Kobieta – a jak ;-)))
Jeszcze w ubiegłym wieku i trochę potem razem ze sobą pracowałyśmy i bardzo, bardzo lubiłyśmy.
Hania o rok ode mnie młodsza dziewczyna - też tak jak ja,  w tym samym co ja (1999 roku) roku na wiosnę urodziła swoją najmłodszą córeczkę... powitała mnie swoim pełnym uroku uśmiechem... siedziała już przy kawiarnianym stoliku.
Za niedługi moment dołączyła do nas Iwona ze swoimi wielkimi przenikliwymi oczami.
Opowieściom, żartom przy kawce, winie i piwie nie było końca... choć gadałyśmy tak jakbyśmy wczoraj, najdalej przedwczoraj  się widziały... 

Iwona pamiętała moje ozory w chrzanie, Hania mojego karatekę :-))... przypomniały mi moją ksywkę ;-) Wstążeczka (od noszonej we włosach kokardki ;-)
A przed moje oczy powracały obrazy z pracy, z towarzystkich spotkań, na których czarowała facetów swoimi długimi nogami Hania z dużym seksownym biustem – Hania i drobna, o (do dzisiaj!) figurze nastolatki – Iwona... i "ja" Stara w młodszej wersji gadająca jak najęta Kobieta :-))
Czułam, że jestem sobą... niczego nie muszę udawać... niczego nie wybielać... nie kolorować... i choć minęło tyle lat... te wciąż atrakcyjne, dojrzałe, inteligentne kobiety,  rozmawiając ze mną... nie wiedzą wszystkiego najlepiej (jak to niektórym zdarza się paniom ;-))...

I ten dzień też był jak poprzednie... ten z listem i deszczem ... z telefonem... i słońcem... i pomiędzy nimi... dniem wakacyjnym..
Po tym dniu jeszcze więcej energii jest we mnie i na myśl o nim sama do siebie się uśmiecham... wszystkie trzy już wiemy, że teraz już sobie nie odpuścimy :-))
Wakacje mogą być różne... wiele zależy od losu, ale też wiele od jego odbioru, nastawienia.
Spotkanie z przyjaciółkami uzmysłowiło mi jeszcze jedno: od prawdziwej przyjaźni* nie ma wakacji!
*To przyjaźni poświęcę następny post.