Nic nie muszę ...

Co za cudowny nastał czas ... n i c   n i e   m u s z ę ...

Absolutnie wszystkiego akceptować u Ciebie... definiuję swoje oczekiwania i od tego zaczynam z Tobą życie... albo nie wchodzę w to!... bo ja nic nie muszę...

Bać się świata... nie muszę... znam starucha trochę i wiem na co go stać, i że piekło jak i niebieski raj można poznać na ziemi. A wiele zależy od nastawienia.

Cierpieć w imię miłości - bez snu w nocy, z tęsknoty za dnia... nie muszę ... bo mam ją i rozporządzam mądrze, w ten sposób, że nie jestem jej poddaną... raczej wyłączną beneficjentką :-))

Drzwi... (gdy byłam młoda (inaczej młoda niż teraz;-)) wtedy gdy w Polsce dopiero raczkował system PESEL ;-)) otwierałam wiele drzwi, bo ambicje, ciekawość, brak pokory nie pozwalały inaczej.   Teraz... nie muszę... Za moment (oby jak najdłuższy był :-)) otworzą się drzwi, których nie chcę oglądać, a o pukaniu w nie (?) w ogóle nie myślę. Naprawdę... nie muszę... wiedzieć kto je otworzy ;-)) i co za nimi jest.

Epatować swoimi doznaniami ... nikogo nie muszę... dawno już zrezygnowałam ze swoich złudzeń na rzecz rzeczywistego życia.

Fantazji przeróżnych się wypierać... nie muszę... przeżyłam wiele fantastycznych chwil w życiu, które były jak najbardziej rzeczywiste... nie mam co ukrywać, że, że? ... eh tam ... zawstydzać Was tymi wyznaniami ...  też nie muszę ;-)

Gadżetów żadnych mieć... nie muszę... święty spokój jest dla mnie największym luksusem. Co nie oznacza, że ich nie lubię, ale nie są dla mnie wartością nadrzędną.

Hejt – intencją hejtu jest sprawienie komuś przykrości i nastawienie innych przeciwko tej osobie, więc skoro hejt ma wywoływać negatywne emocje, to ja jako dojrzała osoba przejmować się nim ... nie muszę... tylko konstruktywna krytyka na mnie działa.

I... nie muszę... mieć czegoś więcej... wszystko do życia mam. To co mam - zupełnie wystarczy mi, ale ...  gdybyś tak Boże chwilę czasu miał i zajął się moim zdrówkiem, to byłby już zupełny w moim życiu czad ;-)

Już nic nie muszę... tylko zdrowie mieć muszę, by wybierać, przebierać, korzystać z wszystkiego najlepszego... wyciskać jak cytrynę  to życie, do ostatniej kropli, nie uronić żadnej z nich – to muszę. To jest jedyne, co muszę lecz przeciw temu przymusowi nie mam nic przeciwko :-)

Kruszyć kopii o prawdę... nie muszę... w żadnym zakresie, bo doświadczyłam, że przeważnie każdy uparcie ma prawdę swoją, a ja do innej nikogo nie przymuszę (szkoda czasu).

Ludziom kłaniać się w pas... nie muszę... znam swoją wartość i wiem, że nie bogactwa potrzebne są - do bycia szczęśliwym człowiekiem.  

Łamać zasad... nie muszę... dawno niektóre połamałam i to na dobre. Następnych łamać... nie muszę ... bo niewiele takowych się ostało ;-) 

Mile do domowego gadać "gada"... nie muszę ... wyrzuciłam gada ;-) zamieniłam na misia ;-) Nikt nie jest niczyją własnością, i żaden papierek z urzędu ani rangi Boskiej tego nie zmieni. Czy kobieta, czy mężczyzna – każdy z nich ma prawo  nieograniczone – do Siebie jedynie.

Na noc do domu wracać... nie muszę... ale chcę, bo mam do kogo.

O to co ludzie powiedzą? W ogóle martwić się... nie muszę... bo od maleńkości wpojone mam, że "Liczy się zdanie tylko tych, którzy dobrze o Tobie mówią. Jest nadzieja, że oni ugotują Ci rosół, gdy będziesz chora." 

Płakać, ani śmiać się... nie muszę, bo akurat ku temu odpowiednia chwila... moje emocje są we mnie (nie na sprzedaż) i mają prawo różnić się przeżywaniem od innych.

Robić dobrego wrażenia... nie muszę... dojrzałam, że jeśli chce ktoś otrzymać prawdziwy, piękny prezent nie powinien zwracać uwagi na opakowanie. Albo ktoś mnie "bierze" taką jaką jestem, albo niech spada stąd.

Samochodu... mieć nie muszę... już miałam... teraz mam ludzi z samochodami :-), a sama jeżdżę komunikacją miejską i wszędzie docieram na czas (a szanuję też innych czas)... a przy okazji obserwuję sobie świat snując refleksje rozmaite.

Tracić czasu na nudnych ludzi... nie muszę... bo ja do towarzystwa nie jestem dama. Pragnę konwersacji, a nie teatru jednego aktora i tego się trzymam, czasem zostając we własnym towarzystwie zamiast wychodzić na "salony"

Udawać przed szefem, że: wszystko wiem, jestem elastyczna, żadnej pracy się nie boję, a nadgodziny bez wynagrodzenia darem dla mnie ... nie! ... nic nie muszę... nie mam szefa ;-)

Wstawać o bladym świcie i wypatrywać słonka... nie muszę... ale szkoda czasu na sen, w tym za krótkim życiu. 

Zdrowo odżywiać się? ... też nie muszę! ale? Ale chcę, bo tego potrzebuje moje ciało i umysł. A dzięki temu i dusza zdrowa, i wesoła. Jeśli jesteśmy tym co jemy, to ja aktualnie jestem  mieszanką owocową (mango, kiwi, pomarańcze, banany, morele, truskawki i gruszki :-))

Nic nie muszę – tego Alfabetu, też... pisać nie musiałam, ale... chciałam :-))) 

Nie ma w życiu nic takiego, co by mnie zmuszało by w ciągłym biegu żyć. Po tych wszystkich kolejnych przeżytych etapach już wiem, że nie ma co ulegać, dać się spętać cudzym koncepcjom na nasze życie. Powinniśmy podejmować decyzje kiedy jesteśmy na nie gotowi i takie, które są dla nas dobre. Świat się nie zawali, gdy my będziemy po swojemu postępowali i w ramach swojego ... nic nie musimy... po swojemu żyli.

Przez narzucanie sobie tego co "musimy" sami się torturujemy ... "muszę" przewodzi nami i pozbawia wolności... doprowadza do psychicznego i fizycznego wyczerpania.

Bo w kołowrocie codziennego zabiegania zapominamy nawet o celu tego biegu z pustą taczką...  nie zauważamy, że trzeba ją załadować.

Życie to nie przymusowe powielanie wariantów z przeszłości rodziców, dziadków, znanych z literatury przykładów – gdy zatrzymamy się na chwilę i w spokoju przemyślimy, to sami się zreflektujemy, że... nie musimy... trzymać się konwenansów... możemy mieć swoje wybory i przez nie osiągnąć spokój.

Jak wyjść z krainy powinności w swoją przestrzeń komfortu, w której wszystko możemy  pod warunkiem, że chcemy, a nie musimy?

Ja już wiem!!! Trzeba wsłuchać się w siebie i nie patrząc na innych –  swoje robić:-)