Oddychaj... idą święta!

Życie zaczyna się oddechem i kończy również tym ostatnim naszym tchnieniem.

A teraz oddychajmy spokojnie, ciesząc się, że przeżyliśmy kolejny rok i oczekujemy kolejnych Świąt. Nie przejmując się niczym specjalnie, oddychając ze spokojem, przemyśleniem odzyskujmy równowagę między naszym ciałem i umysłem. A ta równowaga jest nam bardzo, bardzo potrzebna... szczególnie wtedy gdy nie jesteśmy ptakami latającymi sobie wysoko i nie martwiącymi się jakąś bliżej nieokreśloną przyszłością, a szczególnie nie interesujący się tym, czy ich współbracia myślą o jakiś prezentach dla nich, bo w końcu idą Święta. Nie odczuwają żadnego niepokoju, zupełnie jak kwiaty w Twoim ogrodzie. To jest dopiero cudowne Królestwo, w którym nie ma gonitwy ani choroby z powodu niezadowolenia, że czegoś nie udało się w porę załatwić.

Niezadowolenie – źródło frustracji, złości, niezaspokojonej ambicji doprowadzającej do chciwości i zazdrości – w ogóle w świecie ptaków nie istnieje.

Jest tylko lot i oddech równomierny, czasem przyśpieszony, ale ogólnie stymulujący rozważnie życie lecącego ptaka.

Słodko – gorzkie piękno życia można docenić jedynie oddychając, a nie dławiąc się zadyszką z zagonienia, wyczerpania, bo nie potrafimy spojrzeć na ludzi i rzeczy takie jakie są naprawdę – tylko kurczowo trzymamy się tej otaczającej rzeczywistości, tradycji, układów... jesteśmy zaprogramowani, zunifikowani codziennością powtarzaną niezmiennie... uczepieni tych narzuconych kanonów – z jednej strony odczuwamy przyjemność, z drugiej mamy zmartwienie... odczuwamy napięcie i brak pewności..................... w  sumie pojmujemy wszystko jak koszmar i znów brakuje nam oddechu.

Zdajesz sobie sprawę (niezależnie od tego ile masz lat), że funkcjonujesz jak ten cały świat przeróżnych wymagań, narzucających cele, które niekoniecznie są Twoimi.

Ale Ty chcesz być szczęśliwy, ale czy koniecznie z budowaniem piramidy pieniędzy, władzy, sukcesu, akceptacji  ogólnej, tylko dobrej opinii innych? Zatrzymaj się na chwilę, weź oddech... wykorzystaj swoją magiczną broń – świadomość własną – i zamiast reagować na to co dzieje się wokół Ciebie – weź drugi oddech i naucz się odpowiadać, podpowiadać, samemu urzeczywistniać swoje cele bez zewnętrznego narzucania woli.

Ta wnikliwość odbierania siebie pozwoli nam na odrzucenie desperackiej myśli, że o wszystko w życiu walczymy... zaiste po to by być szczęśliwymi. Samo słowo "walka" w naszym umyśle już tworzy zagrożenie, a my chcemy być tylko wolni i szczęśliwi jak te ptaki na niebie – niemające przemyśleń o przyszłości, żadnych uwarunkowań poczucia bezpieczeństwa. 

Zresztą z poczuciem bezpieczeństwa to jest tak, że jeden z nas czuje się bezpiecznie nie mając specjalnie (znaczy "niespecjalnie" mając dużo 😉) pieniędzy, a drugi będzie bardzo niepewny choć jego słupek w banku będzie nad wyraz wysoki. Wszystko jest względne, oprócz oddychania, którego nie możemy zaniedbać 😊

Oddychanie to jest sekret życia... uważne oddychanie to sekret szczęśliwego życia.

Poświęć czas na oddychanie, branie oddechu... czyń to świadomie czując jak życie płynie w Tobie i odkrywasz, że możesz się śmiać, mniej denerwować, a Twoja wyobraźnia, zachwyt nad życiem daje Ci pełnię szczęścia 😊😊

Święta mają być tym oddechem. Podejdź do nich z ciepłym uśmiechem, a nie gorzką krytyką siebie uwarunkowaną krytyką innych i czasem, że jeszcze... jeszcze... jeszcze to, żeby.. .jeszcze ten...jeszcze tamten... czy jeszcze tamta..... Przyzwyczajenia, powtarzalności nie są naszym przeznaczeniem... możemy to zmienić.

Wziąć kolejny oddech, powtórzyć kilka razy i stąpając mocno po ziemi – postanowić – ja to zmieniam... zmieniam na korzyść dla Siebie i wszystkich, których kocham. Te Święta będą na luzie, na prawdzie oparte i na oddechu... bez przyśpieszania, bez zadławiania.... Wszakże po nich też jest dalsze życie i dlatego nie możemy wykorzystać, wręcz zniszczyć całej energii na ten krótki moment jakim są Święta.

Nawet jeśli w pewien sposób zmuszona będziesz musiała spędzić te Święta z ludźmi, którzy są dla Ciebie przypomnieniem zniewolenia, tyranii negatywnych emocji, to wyłuskaj z siebie wrażliwość, współczucie, opanowanie – dopuść ich do Siebie (choć to trudne dla Twojego serca).

Nie ma nic ważniejszego w tych Świętach jak dopuszczenie przebaczenia. 

Zatrzymaj się znowu, weź oddech i pomyśl jaką wdzięczność winna jesteś Światu, że właśnie taka jesteś: prawdziwa, bez tłumiącego i ogłupiającego działania cudzych idei i nie wymuszonych działań Twoich.

Moje: Starej kobiety życzenia dla Was wszystkich.

Tych co czytają i nie czytają, komentują i nie komentują, krytykują i chwalą – dla Wszystkich.

Niech te Święta dadzą Wam chwilę na przemyślenie, że ludzie nie dzielą się na dobrych i złych; grzeszników i świętych. Ludzie dzielą się na świadomych i nieświadomych tego co czynią. Dojście do tej prawdy pozwoli Wam nie czynić różnic między nimi, bo kwiaty pachną tak samo dla wszystkich i ptaki nie ograniczają dla nikogo swego śpiewu.

Tylko w ten sposób możemy okazać swoją zdolność do miłości i wdzięczność do życia.

A z takimi umiejętnościami 😉 łatwiej się żyje!!!