Nie jestem zupą pomidorową

Rób swoje. Niech w Twojej głowie rodzą się wszystkie myśli i poczynania. Tylko człowiek, który nie opiera się na tym czego nie rozumie, czego nie poznał... nie poddaje się indoktrynacji - może być z siebie dumny, bo jest panem swoim. Przez to właśnie taka osoba może być nielubiana... przez to, że nie lęka się wygłaszania własnych tez, zasad. Łatwo dać się zepsuć obietnicą wyższego cenienia przez innych w zamian za podobny sposób myślenia lub uznając nieznane Ci racje za wyższe od tych, które wyniosłeś ze swojego życia. To jest zasadzka stworzona by zabrać Ci Twoją wolność. 

Niby truizmem są te słowa, ale przemyśl ile razy poddajesz się cudzym myślom, za swoje bierzesz przekonania innych, choć w głębi serca w ogóle ich nie rozumiesz... jak często, zdarza Ci się coś robić by przypodobać się, by uznaną być za fajną babkę, cudowną mamę i babcię złotą wręcz. Wbrew sobie wychodzisz ze strefy swojego komfortu, by ktoś mówił o Tobie dobrze. I dochodzi do Ciebie wreszcie taka prosta puenta, że nienawidzisz tego co robisz i niby wolna, a skuta jesteś łańcuchami powinności i narzuconych tylko dlatego, aby ktoś Cię lubił. A oni wcale Cię nie lubią... oni Cię wykorzystują...! 

Powinnaś być uprzejma, bo bycie uprzejmym zaoszczędza wielu przykrych sytuacji. Wobec tych, którzy Ci się nie podobają możesz być chłodniej zobowiązana i uprzejma nie będąc jednocześnie fałszywa ani nieszczera. Ty masz bezwzględnie dbać o to, żeby bez względu na zrządzenie losu, w każdej chwili czynić to, co najlepsze jest dla Ciebie. W ten sposób pokazujesz światu, że jesteś istotą myślącą i umiesz się znaleźć w tej sztuce życia, i nie bierzesz w niej udziału ze względu na lubienie przez innych, tylko żyjesz dla siebie. Masz prawo do własnego zdania i wprawdzie nie zawsze wszystko musisz mówić, bo przecież nie jesteś głupcem aż takim, ale jednak lepiej być w zgodzie z tym co się myśli i mówi... zamiast odgrywać komedię. Czasem lepiej być nietaktownym niż przymilać fałszywie. To kolejny powód dla, przez który nie będziesz lubiana, ale czy wolisz być za hipokrytkę uznana?

Wyzwól się ze swojego błędnego przekonania, że coś musisz i rób jak uważasz, a wtedy zobaczysz ile możliwości może ofiarować Ci świat, których przedtem nie dojrzałaś, bo uparłaś się, żeby być lubiana. Czy zaspokajając czyjeś żądze będzie dla Ciebie lepiej czy dla tej drugiej osoby, która na chwilę zaspokojona, za następną już nie będzie pamiętać i lubienie Cię też jej przejdzie. Będą nienawidzić Cię ludzie, gdy będziesz skłaniała ich do przemyśleń, za to bardzo lubić ci, przed którymi będziesz udawać, że w ogóle nie myślisz. Jak wolisz być postrzegana?

Staram się dzień po dniu wykonywać swoje obowiązki i czujnie przeżywać dzień po dniu, bo nawet gdy nadchodzą najcięższe, najtrudniejsze czasy uważam, że dopóki żyję to nie ma złych dni – bo żyję więc jeszcze wiele mogę, choć komuś może się to zbytnio nie podobać. Przekonuję się, że moimi przyjaciółmi są osoby, które stoją przy mnie gdy nie mam racji i mylę się. Nie sztuka , żeby ktoś stał przy mnie, gdy racja jest po mojej stronie. Mamy wyznaczony krótki czas, a jeszcze pozwalamy by przeciekał nam między palcami zajmując się zbytnio tym, co pomyślą o nas inni i dla nich zamiast nazywać rzeczy po imieniu, udajemy kogoś innego, czyli tracimy swoje życie.

Ja już dawno wyszłam z tego schematu i ... i odeszła ode mnie jedna osoba, która chciała swoje życie ustawić moim i być moją panią, i za mnie decydować, ale nie chciałam się temu poddać ... zrobiłam po swojemu i ona teraz nie może przeżyć tego, że mogę być szczęśliwa na swój sposób, i mam do tego pełne prawo. Przebaczyłam jej dawno... nawet wyciągnęłam rękę... okazałam siłę, którą ta potraktowała jak słabość i tutaj bardzo się pomyliła... tym odrzuceniem dała mi pewność, że uczyniłam dobrze... nie dałam się ubezwłasnowolnić dla słów: lubię Cię i jesteś w porządku. To tylko słowa, myślenie nie zawsze prawdziwe... ważna jest moja harmonia i to co Ty i Ty, i ja o sobie myślimy. 

Nie oceniam, ale wymagam szacunku, który należny jest każdemu. Nie wpadam w kompleksy i nie niepokoję się tym, że jestem gorsza, bo nie jeżdżę czerwonym porsche, nie niepokoję się tym, że ktoś niższy ode mnie patrzy na mnie z góry, bo stanowisko wyższe ma, nie czuję się gorsza, że popełniłam błędy, bo nim one się wzięły to jednak coś robiłam...one nie biorą się z lenistwa(które samo w sobie jest błędem) Mam siłę by sprostać swoim ambicjom, i nielubienie mnie temu nie zaszkodzi, bo ważne, że lubię siebie i wiem, że wiele mogę. Mam prawo być sobą i Ty też takie masz. Mnóstwo na świecie ponuraków, zawistników i zupełnie niesłodkich buraków. Nie trać na nich czasu i energii... znajdź ludzi, którzy szczerze chcą być częścią Twojego świata. Dobieraj sobie znajomych, którzy będą wywoływali uśmiech na Twojej twarzy, takich , którym możesz zaufać. 

I Ty to wiesz, że nie powinnaś na nikogo się oglądać (oczywiście w granicach rozsądku, dobrego smaku i zasad moralnych oraz etycznych, pamiętając o tym, żeby nie robić drugiemu co Tobie niemiłe) tylko biec do wyznaczonego celu. Nie musisz być lubiana... może to paradoksalnie zaszczyt dla Ciebie, że nie lubi Cię sąsiadka, przełożona w pracy, kolega Twojego faceta, Twój nauczyciel, może Twoja siostra nawet – bo to może znaczyć tylko, że masz coś czego oni nie mają i zazdroszczą Ci tego. Nie przejmuj się tym zatem i rób jak uważasz i uważaj jak robisz 😉 bo najważniejsze, żebyś robiła co lubisz najbardziej 😊 i była sobą z krwi i kości.

*Nie jestem zupą pomidorową... nie wszyscy muszą mnie lubić.