Zabij smoka!

W bajce zły smok zieje ogniem, porywa wrażliwe, piękne księżniczki i zjada. Smok to monstrum z ogromną siłą niszczącą. Każdy zna doskonale bajkę o smoku wawelskim, który budził ogólne przerażenie i grozę. Wielu znamienitych rycerzy próbowało go zabić... i nic. Aż szewczyk Skuba podstępem go zniszczył, podrzucając  wypchanego smołą i siarką barana. Łakomy smok zżarł baranka, a potem tak długo pił wodę z Wisły aby ugasić pragnienie, że pękł. I koniec smoka i legendy koniec.

Morał z niej jest taki, że nie trzeba być kimś wielkim, by pokonać smoka tylko trzeba mieć odwagę i pomysł jak poradzić sobie z potworem dla spokojnego, przyjemnego życia.

XXI wiek, a ja przywołuję smoki?

Tak, czynię to z premedytacją! Chcę Wam uzmysłowić, że smoki istnieją i każdy ma swojego smoka – jednego, a nawet kilka, ziejących ogniem problemów i strachu tak wielkiego, że boimy się być sami ze sobą. Sami często winni jesteśmy, że te smoki pojawiają się w naszym życiu. Dzieje się tak dlatego, że w jakimś momencie życia zamiast miłości, harmonii ze wszystkim co żyje, tolerancji, uwagi dla wszystkiego – poddajemy się tendencji czerpania, wykorzystywania, gromadzenia, a potem niszczenia wszystkiego co daje nam świat. 

Te smoki, to potwory nie dające spokojnego snu, oplatające nasze zmysły; różnorakie lęki powodujące, że uciekamy od nich topiąc zszargane nerwy w alkoholu, narkotykach, dopalaczach, lekach, seksie, telewizji, internecie i nie wiem w czym jeszcze. Zamiast zniszczyć te smoki, to uciekamy od nich w te inne przestrzenie i przestajemy być sobą. Ta ucieczka jest chwilowa, a ogień strachu, że może coś złego  się wkrótce wydarzy, szybko powraca.  Widzimy swój  tylko czubek nosa... dla dóbr materialnych, które mają rzekomo być podstawą naszego bytu, zwykłe i naturalne potrzeby zastępujemy zachciankami. Te zabijają naszą empatię, a w końcu budzą smoki, które nas przerażają, ale tak głęboko tkwimy, oplątani jesteśmy mackami złych wyborów, myślenia nieodpowiedniego, że nie mamy odwagi wyzwolić się i przeciwstawić smokom zatruwającym nasze życie. Z takiego strachu rodzi się - 

chciwość, ignorancja, bezwzględność, zawiść, nienawiść, złość, obojętność – one powodują , że myśli stają się szalone i stajemy się gniewni... gniew zabija w nas wiarę, że jeszcze coś dobrego zdarzyć się może i sami stajemy się smokami. Smokami dla innych. Czy tak chcemy żyć, tak być zapamiętani?

Miej odwagę - zniewól swoje smoki, oswój je, znajdź na nie sposób by nie rządziły Tobą, a potem zabij je! Zewsząd atakują nas newsy, media, telewizja, tabloidy, internet i namawiają, przekonują, że w świecie, w którym żyjemy najważniejszy jest ten, który ma najwięcej zabawek, i ten właśnie przez to rządzi..., a władza jest najistotniejsza. Wystarczy uzmysłowić sobie, że nie jesteśmy tu na zawsze i jeszcze jest czas, żeby być hojnym, kompetentnym, troskliwym, szczerym, otwartym, uśmiechniętym, wyrozumiałym... i wdzięcznym zamiast roszczeniowym. Tylko - takie "Bycie" jest najlepszą na smoki bronią!